суббота, 5 декабря 2015 г.

Казка: Цуд на Новы год

Алесь ішоў па вуліцы. Пад нагамі рыпеў снег. Рукі хлопца былі чырвонымі ад марозу: ён страціў рукавіцы, а цяпер баяўся ісці дадому. Цётка абавязкова будзе злавацца і адцягаеяго за вушы. Яна заўсёды за іх цягае.
Хлопчык уздыхнуў. У такія моманты ён заўсёды думаў пра матулю і тату, але іх не было побач. Бацькі працавалі на поўначы, вельмі рэдка прыязджаючы да сына. А Алесь жыў разам з цёткай ужо трэці год і ўсё чакаў, калі матуля і татка вярнуцца назаўсёды. 
Вось-вось наступіць Новы год, але настрой зусім не святочны. Ды і свята ў Алеся не будзе. Бацькі абяцалі, што прыедуць, але толькі ўчора пазванілі, што ў іх не атрымліваецца быць на свята. Алесь праплакаў палову ночы. Цяпер свята не будзе. Цётка пагоніць яго ў ложак а дзевятай гадзіне, а сама будзе з сяброўкамі глядзець тэлебачанне і есці салаты.
І раніцай цуда не здарыцца: паделкай Алеся будуць чакаць цукеркі і новыя рукавіцы, таму што старыя ён страціў, а ў цёткі свая дамоўнасць з Дзедам Марозам. 
Замест таго, кааб спяшацца да дому, Алесь схаваў змёрзлыя рукі ў кішэнях і патупаў да лесу, што быў недалёка. Цемра напаўзала на горад, у лесе ж была амаль ноч, толькі сцежка святла ад месяца на снезе вяла ўглыб гушчару. Хлопчык пайшоў па гэтай сцежцы. Ён марыў аб тым, як сустрэнецца з татам і маці, як ім будзе весела і лёгка разам…. Заўтра ужо 31 снежня, нажаль для Алеся, - гэта зусім не свята.

З такімі невясёлымі думкамі хлопчык апынуўс яглыбока ў лесе. Вяртацца дамоў усё ж патрэбна. І тут Алесь сапраўды спужаўся, - ён не ведаў, дзе знаходзіцца. Яшчэ некаторы час ён блукаў па лесе, а потым сеў у сумёт і запулюшчыў вочы….
Доўга ці не сядзеў хлопчык, - ён не ведаў. У цішыні лесу пачуўся рып снегу. Алесь расплюшчыў вочы. І ўбачыў, што каля яго стаіць стары ў доўгай футры.
-   Ты што, малец, тут робіш? Заблукаў? – запытаўся дзед.
-   Так, не ведаю, як да дому дабрацца. Ды ці патрэбна мне туды?
-   Як так – не патрэбна? – здзівіўся дзядок.
І Алесь усё-усё яму распавёў: і пра бацькоў на поўначы, і пра цётку, і пра рукавіцы, і пра свята, якога не будзе….
-   Э-э-э, малец, нешта ты зусім змерз, - адзначыў стары. - Сядай ў сані, давязу цябе да хаты.
Толькі тут хлопчык убачыў каня, запрэжанага ў сані. Не паспеў Алесь здзівіцца, як сані апынуліся каля яго гарадскога шматпавярховіка. 
-   У жыцці заўсёды ёсць месца цуду! – замест развітання сказаў дзед.
Алесь падняўся да квартэры, адчыніў дзверы і замёр у чаканні цёткі. Ён ведаў, што мала яму не здасца, бо спазніўся ён моцна, ды яшчэ без рукавіц…. І тут хлопец не даў веры свайм рукам: у кішэні ён намацаў рукавіцы! Вось дык цуд!
Цётка ўсе не ішла, але з пакою было чуваць галасы…. Хлопец ужо здагадаўся, але не мог паверыць свайму шчасцю. Ён не адчуваючы ног пабег у пакой, не распранаючыся…. І з парога, проста ў абутку, кінуўся на шыю да таты.
-   Татка, татачка! Ты прыехаў!
-   А вось і наш гулёна! – у пакой з кухні ўвайшла маці. 
-   Мамачка! – кінуўся да яе Алесь. – Вы ўсё ж такі прыехалі!
-   Так, хуценька, самалётам, - згадзіўся тата.
А назаўтра быў цырк, салют уначы і доўгія размовы пад елкай. Гэта быў саамы шчаслівы Новы год для хлопчыка. А пакуль ён спаў у цудоўную навагоднюю ноч, у паветры каля акна яго пакоя на сеемым паверсе замёрлі сані з дзедам. Той усміхнуўся, гледзячы на хлапчука, махнуў рукой, і ў чароўным святле месяца пад елачкай у пакоі з'явіліся падарункі. Дзед ведаў, што саамы лепшы падарунак Алесь ужо атрымаў, але ўсё ж такі хацеў парадаваць хлопчыка яшчэ больш.
Загляну в Детскую галерею
Присоединяйтесь!

17 комментариев:

  1. Цудоуная казка, але мне здаецца, што згубiy рукавiцы... I страцiy прытомнасць. Магу i памыляцца.

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Таня, мбыць і так, але наша мова настолькі гнуткая і багатая, што дакладна і не скажаш, асабліва сёння, калі прымаюць любы дыялект, абы размаўлялi на беларускай мове. Гэтую казку правярала столькі людзей, але зноў і зноў знаходзіцца нешта новае))). Сёння даведалася, што ў беларускай мове ёсць слова пушка, але не ў значэнні агнястрэльнай зброі, а ў значэнні - каробка))). Вялiкi дзякуй!

      Удалить
    2. Проста я ужо шмат гадоу не чую мову, толькi памяць, чытаю. Памяць яшчэ выдае патрохi ведау. I мару навучыць сына хацяб чытаць, разумець. Але усе няма як, вельмi шмат усяго iншага задаюць, яшчэ дабавiлася французкая i старагрэчаская мовы.так што беларуская толькi у марах мамы.

      Удалить
    3. Этот комментарий был удален автором.

      Удалить
    4. Ведаеш, Таня, у нас таксама на жаль рэдка чуваць мову, але нам лягчэй, чым вам). Хай мара здеснiцца!

      Удалить
  2. Трудно с первого раза осилить, но попробую вчитаться, очень интересно узнать, кто такой Цуд, и какие приключения случились с Хлопчиком)))

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Анна Борисовна, буду очень рада, если вы осилите и вникните, наш язык легкий и красивый, стоит немного окунуться в него, как все становится понятно, в конце концов языки родственные.

      Удалить
  3. Аня, как интересно!!! И понятно! Что деткам нужно больше всего на свете?!
    Откуда я это знаю? Или мы все знаем, в общем-то, одно и то же?!

    ОтветитьУдалить
  4. Цудоуная казка, ды яшчэ и на родная мове. Гэта таксама ЦУД!

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Дзякуй, Таня, вельмi прыемна, што змагла цябе пацешыць).

      Удалить
  5. Аня, дзякуй! За цудоўную казку і за нашу мову. А наконт памылак... не памыляецца той, хто нічога не робіць.

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Света, дзякуй, вельмi прыемна, што цябе спадабалася.

      Удалить
  6. Надо твою сказку детям почитать, чтобы привыкали к мове, в школе потом легче будет, а то я этот момент совсем упускаю.
    Спасибо за сказку!

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Олеся, я с Эллинкой тоже упустила, очень-очень трудно потом было.

      Удалить
  7. Когда читаешь и разговориваешь на русском и украинском, то с понимаем белорусского проблем не возникает. Интересно было почитать.

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. Спасибо, да, мне тоже украинский намного легче было понимать, благодаря белорусскому.

      Удалить

Волшебная осень

Рыцарский день рождения Родиона

В декабре до Нового Года у нас состоялось еще одно очень важное событие - день рождения Родиона. Свои 6 лет он захотел отметить как настоя...